ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΓΕΝΝΗΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΦΗΒΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ ΝΕΑΡΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

Υπάρχουν πολλές παθήσεις των γεννητικών οργάνων στους εφήβους οι οποίες πολλές φορές υποτιμούνται διαγνωστικά αλλά μπορεί να προκαλέσουν σημαντικά προβλήματα τόσο όσον αφορά την γονιμότητα όσο και την σεξουαλική τους συμπεριφορά. Η άκρη του πέους, που ονομάζεται βάλανος, περιβάλλεται από δέρμα, το οποίο δημιουργεί ένα προστατευτικό κάλυμμα και λέγεται ακροποσθία .Όταν η ακροποσθία είναι στενή, δεν μπορεί να τραβηχτεί προς τα πίσω με αποτέλεσμα να μην αποκαλύπτεται η βάλανος. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές όπου κατά τη διείσδυση στον κόλπο και μετά από παλίνδρομες κινήσεις μέσα σε αυτόν μπορεί να νιώσει κανείς πόνο στο πέος. Ο πόνος αυτός στην περιοχή του πέους μπορεί να υποδηλώνει πλήρη ή μερική φίμωση. Καλό θα είναι να μην προσπαθήσει κανείς να αποκαλύψει τη βάλανο μόνος του, τραβώντας το δέρμα προς τα κάτω, γιατί μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό ή και να εγκλωβίσει το δερμα του πέους γυρω από την βάλανο με αποτέλεσμα λόγω της περίσφιξης να δημιουργηθεί μια επείγουσα κατάσταση που ονομάζεται παραφίμωση και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Είναι απαραίτητη η επίσκεψη σε ειδικό χειρουργό ουρολόγο, καθώς πολλές φορές χρειάζεται χειρουργική επέμβαση, ώστε να αφαιρεθεί η ακροποσθία και να απελευθερωθεί η βάλανος (περιτομή) .Είναι μία μικρή επέμβαση που γίνεται με τοπική νάρκωση και ο ασθενής μετα από το χειρουργείο φεύγει άμεσα από το νοσοκομείο. Ο χαλινός είναι μια μικρή λωρίδα δέρματος η οποία ενώνει την ακροποσθία με τη βάλανο.
Πολλοί έφηβοι νομίζουν ότι σπάει στην πρώτη ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή. Αυτό βέβαια δεν ισχύει καθώς ο χαλινός
τις περισσότερες φορές παραμένει ανέπαφος κατά τη διάρκεια των σεξουαλικών επαφών. Σε κάποιες περιπτώσεις, όταν ο χαλινός είναι βραχύς, μπορεί να τραυματιστεί ή να κοπεί κατά τη διάρκεια συνήθως των πρώτων
σεξουαλικών επαφών, ιδίως εάν ο κόλπος είναι στεγνός. Εάν σπάσει ο χαλινός, τότε απαιτείται άμεση ιατρική φροντίδα, λόγω του πόνου και της αιμορραγίας που συνήθως ακολουθεί
Μια άλλη κατάσταση στο πέους που μπορεί να δυσκολέψει την σεξουαλική επαφή λέγεται συγγενής κάμψη του πέους. Μερικοί άνδρες γεννιούνται με πέος το οποίο κατά την στύση δεν είναι τελείως η σχετικά ευθύ με αποτέλεσμα να είναι δύσκολη η είσοδος στον γυναικείο κόλπο και να υπάρχει πόνος κατά την σεξουαλική επαφή τόσο από τον άνδρα όσο και από την γυναίκα. Η κάμψη είναι συνηθέστερα προς τα πάνω αλλά μπορεί να είναι και προς τα κάτω ή τα πλάγια. Αν η κάμψη είναι τόσο σημαντική που να επηρεάζει την σεξουαλική επαφή τότε θα πρέπει ο ασθενής να υποβληθεί σε μια χειρουργική επέμβαση με τοπική νάρκωση για να γίνει ο ευθειασμός του πέους και να είναι εύκολη η σεξουαλική επαφή.
Τέλος όσον αφορά το πέος θα πρέπει να αναφερθούμε και σε μια πάθηση που λέγεται υποσπαδίας και κατά την οποία η το έξω στόμιο της ουρήθρας δεν βρίσκετε στην θέση που όλοι γνωρίζουμε αλλά σε κάποιο σημείο στην κάτω επιφάνεια του πέους. Αυτό το γεγονός μπορεί να δυσκολέψει τόσο την ούρηση όσο και την γόνιμη εκσπερμάτιση και είναι αναγκαίο να αντιμετωπιστεί χειρουργικά.
Όσον αφορά τους όρχεις η συνηθέστερη πάθηση είναι η κιρσοκήλη. Η κιρσοκήλη είναι η μη φυσιολογική διάταση των φλεβών που απομακρύνουν το αίμα από τους όρχεις .Συνηθέστερα εμφανίζεται αριστερά , αλλά είναι δυνατόν
να εμφανιστεί είτε δεξιά , είτε και αμφοτερόπλευρα . Αποτελεί την συχνότερη και ευκολότερα αναγνωρίσιμη αιτία υπογονιμότητας στον άνδρα .
Η συσχέτιση ανάμεσα στην διαταραχή αυτή και την υπογονιμότητα έχει αναγνωριστεί εδώ και αιώνες .Πρώτος ο Celsius τον 1ομ.Χ αιώνα περιέγραψε την διάταση των σπερματικών φλεβών και υπογράμμισε την σύνδεση μεταξύ
κιρσοκήλης και ατροφίας των όρχεων .Η κιρσοκήλη είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο το οποίο εμφανίζεται περίπου στο 15% του ανδρικού πληθυσμού και στο 35% των ανδρών με προβλήματα γονιμότητας . Οι προκαλούμενες
βλάβες καταλήγουν προοδευτικά σε μια μείωση της ορχικής λειτουργίας καθώς και σε μια αλλοίωση των χαρακτηριστικών του σπέρματος .Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι κιρσοκήλη παρουσιάζεται στο 53% των συγγενών
πρώτου βαθμού των ασθενών που παρουσιάζουν την πάθηση αυτή . Η παθοφυσιολογία της πάθησης αυτής δεν είναι απόλυτα κατανοητή και στην διεθνή βιβλιογραφία βρίσκουμε διάφορες αιτιολογίες οι οποίες συσχετίζονται με τις προκαλούμενες διαταραχές στο σπέρμα .Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε , την υπερθερμία , την υποξία , την παλινδρόμηση τοξικών ουσιών στους όρχεις κ.α.. Οι εμφανιζόμενες διαταραχές στο σπέρμα αφορούν , είτε την μείωση του αριθμού των σπερματοζωαρίων , είτε την μείωση της κινητικότητας τους καθώς και την αύξηση ανώμαλων μορφών τους .
Οι ασθενείς έρχονται στον ιατρό γιατί παρουσιάζουν ένα αλλοιωμένο σπερμοδιάγραμμα .Είναι όμως δυνατόν να παραπονιούνται και για αίσθημα βάρους στην περιοχή των όρχεων . Η διάγνωση της πάθησης αυτής γίνεται αρχικά με την ψηλάφηση των όρχεων πάνω από τους οποίους διακρίνεται η μάζα των διατεταμένων φλεβών .Στην συνέχεια όμως είναι απαραίτητο να γίνουν και πιο εξειδικευμένες εξετάσεις και κυρίως ένα υπερηχογράφημα Doppler, το οποίο μας επιτρέπει τόσο να δούμε τις φλέβες που πάσχουν όσο και να καθορίσουμε τον βαθμό και την σοβαρότητα της πάθησης αυτής . Είναι επίσης αναγκαίο και ένα δεύτερο σπερμοδιάγραμμα για την επιβεβαίωση των ευρημάτων του πρώτου .
Η διόρθωση της κιρσοκήλης γίνεται με μία απλή χειρουργική επέμβαση . Έχουν περιγραφεί και άλλες μέθοδοι αλλά η χειρουργική αντιμετώπιση εξακολουθεί να είναι η αποτελεσματικότερη . Ο νέος έλεγχος του σπέρματος γίνεται τουλάχιστον 3–6 μήνες μετά την αντιμετώπιση της πάθησης αυτής.