Η νoσος Peyronie (Περονί):

 

Ο εχθρός της σεξουαλικής ζωής των αντρών!

 

Η νoσος Peyronie (Περονί), είναι μια πολύ σημαντική πάθηση του πέους, η οποία προκαλεί γωνίωση του, όταν αυτό βρίσκεται σε στύση, είτε προς τα επάνω, είτε προς τα κάτω είτε και προς τα πλάγια. Μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες αλλά αφορά κυρίως άνδρες της μέσης ηλικίας.Σε πολλές περιπτώσεις προκαλεί πόνους κατά τη διάρκεια της ερωτικής επαφής αλλά και δυσκολία στη στύση.

Η νoσος Peyronie (Περονί) έχει καταγραφεί ήδη από την αρχαιότητα, αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τον Fallopius το 1561, αλλά έγινε γνωστή και πήρε το όνομά της το 1743 από τον Γάλλο Francois Gigot de la Peyronie, γιατρό στην αυλή του γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου του 15ου.

Η νoσος Peyronie (Περονί) χαρακτηρίζεται από τον σχηματισμό ινωδών οζιδίων (πλάκες) στον λευκό χιτώνα του πέους, με αποτέλεσμα να χάνει την ελαστικότητα του στο σημείο αυτό και να προκαλείται γωνίωση του οργάνου κατά την διάρκεια της στύσης. Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι σε μερικές σοβαρές περιπτώσεις μπορούν να εμφανιστούν και σοβαρότερες παραμορφώσεις του πέους.

Νoσος Peyroni: ΠΙΘΑΝΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Ενώ η νoσος Peyronie έχει μια μεγάλη προϊστορία όπως είδαμε, η ακριβής αιτιολογία της παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη. Η επικρατούσα θεωρία είναι ότι προκαλείται από μικροτραυματισμούς στο πέος κατά την διάρκεια της σεξουαλικής πράξης, με αποτέλεσμα την δημιουργία ουλώδους ιστού. Η συχνότητα της νόσου μεταβάλλεται με την ηλικία, ξεκινώντας από 4,3 πάσχοντες ανά 100.000 άνδρες στις ηλικίες 20 έως 29 ετών και φτάνει στην μέγιστη συχνότητα των 66 πασχόντων ανά 100.000, στην ηλικιακή ομάδα των 50 έως 59 ετών.
Τα κυριότερα συμπτώματα του ασθενή με νoσο Peyronie είναι :

• Πόνος στο πέος: Παρουσιάζεται στην αρχική φλεγμονώδη φάση και κυρίως κατά την στύση. Ο πόνος δεν είναι ιδιαίτερα έντονος αλλά μπορεί να επηρεάσει την φυσιολογική σεξουαλική λειτουργία.
• Γωνίωση ή  και μείωση του μήκους του πέους κατά την διάρκεια της στύσης: Εκτός λοιπόν από την κλίση, το πέος μπορεί και να κοντύνει σημαντικά εξαιτίας της νόσου.
• Παρουσία ψηλαφητών σκληρύνσεων στο πέος (πλάκες): Όλοι οι ασθενείς παρουσιάζουν αυτές τις πλάκες κυρίως στην επάνω ραχιαία επιφάνεια του οργάνου.Οι αλλοιώσεις μπορεί να βρίσκονται επίσης στην κάτω κοιλιακή επιφάνεια του πέους, στην πλάγια επιφάνεια, αλλά και σε συνδυασμούς θέσεων.
• Στυτική δυσλειτουργία: Το 29-52% των πασχόντων παρουσιάζει το πρόβλημα αυτό.

Διάφοροι μελετητές, αναφέρουν ότι τα τελευταία χρόνια η συχνότητα αυτή παρουσιάζει αυξητική τάση. Η νoσος Peyronie συνδέεται και με άλλες παθολογικές καταστάσεις όπως η νόσος του Dupuytren (παρόμοια κατάσταση στην παλάμη), η τυμπανοσκλήρυνση, ο σακχαρώδης διαβήτης, η ουρική αρθρίτιδα, η νόσος του Paget καθώς και με ιατρικούς χειρισμούς στην ουρήθρα και την χρήση φαρμάκων (β-αναστολέων). Είναι σημαντικό επίσης να αναφέρουμε ότι στην ασθένεια αυτή υπάρχει και κληρονομική επιβάρυνση.

Αναλυτικότερα, μια ομάδα ασθενών γεννιούνται μεσυγγενή κάμψη του πέους, κατά την οποία το πέος παρουσιάζει κάμψη σε κάποιο σημείο του, συνήθως προς τα κάτω. Αιτία είναι κυρίως η μη ομοιόμορφη ανάπτυξη του χιτώνα που περιβάλλει το πέοςκαι σπανιότερα, η μη φυσιολογική ανάπτυξη της ουρήθρας, που είναι κοντύτερη του πέους και το κρατά κυρτό προς τα κάτω.Οι κάμψεις αυτές μπορεί να είναι ήπιες, δηλαδή μέχρι 30 μοίρες και να μην ενοχλούν τη λειτουργία του,αφού η κολπική διείσδυση είναι εφικτή. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως, οι γωνιώσεις αυτές της νόσου του Peyronie,επιβαρύνουν ψυχολογικά τους νέους άντρες από την εμφάνισή τους και μόνο.

Η νoσος Peyroni σε άλλους ασθενείς μπορεί να προκαλέσει σταδιακή γωνίωση και κάμψη του πέους σε κάποιο μελλοντικό στάδιο της ζωής τους. Παρότι στην πλειοψηφία των ασθενών, οι ενδείξεις τους προκαλούν ανησυχία και μερικές φορές πόνο, λίγοι είναι εκείνοι που θα συμβουλευτούν άμεσα ειδικό ουρολόγο, με την εντελώς λαθεμένη ελπίδα ότι η κάμψη αυτή είναι παροδική.

Συχνότερη πιθανή αιτίατης νόσου του Peyronie είναι κάποιος αριθμός μικροτραυματισμών του πέους κατά την σεξουαλική επαφή. Ιδιαίτερα σε άντρες με καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου, όπως σακχαρώδης διαβήτης, υπέρταση, υψηλή χοληστερίνη, η φυσιολογική αποκατάσταση της βλάβης δεν είναι εφικτή και το τραύμα γίνεται σκληρή ουλή που συρρικνώνει τον χιτώνα του πέους. Σαν αποτέλεσμα έχουμε την μείωση του μήκους του πέους μονόπλευρα όπου παρουσιάζεται και μια συνεχής κάμψη προς την πλευρά της ουλής.

Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να προκληθεί σοβαρότερος τραυματισμός, το λεγόμενο κάταγμα πέουςόπου ο χιτώνας μπορεί να σχιστεί σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια της πράξης με εκτενές αιμάτωμα του πέους. Το κάταγμα του πέους είναι επείγουσα χειρουργική πάθηση, αφού η καθυστερημένη αντιμετώπιση έστω και μερικών ωρών, μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη στυτική δυσλειτουργία.

 

ΝoσοςPeyroni: ΔΙΑΓΝΩΣΗ 

Η νοσος του Peyroni, αρχικά διαγιγνώσκεται από την αναφορά των ίδιων των ασθενών οι οποίοι μετά από την κλίση των πρώτων 10 με 20 μοιρών, αντιλαμβάνονται το πρόβλημα και αρχίζουν να αναζητούν ιατρική βοήθεια. Στην συνέχεια η διάγνωση περιλαμβάνει υπερηχοτομογραφικό έλεγχο για την εκτίμηση του μεγέθους και της κατάστασης των βλαβών καθώς και δυναμικό πεϊκό Doppler για την εκτίμηση της στυτικής λειτουργίας.

Όσον αφορά την εξέλιξη της διαταραχής, μελέτες αναφέρουν ότι στο 42% των ασθενών χειροτερεύει σταδιακά με χαρακτηριστική επιδείνωση της γωνίωσης,στο 42% παραμένει σταθερό, ενώ μόνο ένα 13% αναφέρει μικρή βελτίωση.

ΝoσοςPeyroni: ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ 

Η νοσος Peyroni απαιτεί επιτακτικήαντιμετώπιση όταν η κάμψη του πέους είναι τέτοια που εμποδίζει την είσοδο στον κόλπο κατά τη σεξουαλική επαφή. Οι διαθέσιμες θεραπείες είναι είτε φαρμακευτικές, είτε χειρουργικές. Πιο συγκεκριμένα:

• ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ

Η πρώτη ενδεδειγμένη λύση είναι η λήψη φαρμάκων από το στόμα όπως βιταμίνη Ε. Ακολουθεί μια σειρά από τοπικές θεραπείες, δηλαδή χορήγηση ουσιών τοπικά (όπως στεροειδή αντιφλεγμονώδη, κ.α.) είτε απευθείας,είτε με την χρήση ειδικών συσκευών οι οποίες διευκολύνουν την απορρόφηση των φαρμάκων από τις αλλοιώσεις, χωρίς να προκαλούν τραυματισμούς στο πέος.

Στην θεραπευτική μέθοδο αυτή που ονομάζουμε ιοντοφόρεση, ένας συλλέκτης, γεμίζει με κατάλληλο φαρμακευτικό διάλυμα και επικολλάται στο δέρμα τους πέους πάνω από την προκαλούμενη από την νόσο αλλοίωση. Με την βοήθεια μιας συσκευής, η οποία προκαλεί ιοντισμό των συστατικών του διαλύματος τα φάρμακα αυτά απορροφούνται χωρίς να είναι αναγκαίος κανενός είδους τραυματισμός.

 

• ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ

 

Προκειμένου να προβούμε σε μια σειρά από εγχειρίσεις, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η νόσος να παραμένει σταθερή για 12 μήνες.Στην αντίθετη περίπτωση, είναι πιθανόν να εμφανιστούν υποτροπές. Οι χειρουργικές επεμβάσεις χωρίζονται πρώτονσε εκείνες που γίνονται χωρίς διατομή ή εκτομή της πλάκας και προκαλούν ευθειασμό αλλά και βράχυνση του πέους και δεύτερονσε εκείνες που γίνονται με εκτομή ή διατομή της πλάκας και την τοποθέτηση ειδικών μοσχευμάτων.

Η πτύχωση των σηραγγωδών σωμάτων με αφαίρεση τμήματος του ινώδη χιτώνα που περιβάλλει το πέος είναι σημαντική χειρουργική επέμβαση για την νoσο Peyronie. Η επέμβαση περιλαμβάνει την αφαίρεση ενός τεμαχίου ιστού από την αντίθετη πλευρά από όπου υπάρχει η κάμψη, δηλαδή την κυρτή πλευρά του πέους, και έτσι ευθειάζεται το πέος.Μπορεί να πραγματοποιηθεί και χωρίς την αφαίρεση τμήματος του ινώδους ιστού του πέους, αλλά θα οδηγήσει στην μείωση του μήκους του πέους περίπου κατά ένα με ενάμισι εκατοστό.

Η νοσος Peyroni μπορεί να αντιμετωπιστεί και μία δεύτερη επέμβαση, που συνοδεύεται από την χρήση βιολογικών ή συνθετικών μοσχευμάτων, αποτελεί μία άλλη θεραπευτική μέθοδο, που συνοδεύεται από μικρότερη μετεγχειρητική μείωση του μήκους του πέους αλλά και από μεγαλύτερα ποσοστά μετεγχειρητικής στυτικής δυσλειτουργίας.Στις περιπτώσεις αυτές, ενδείκνυται η εμφύτευση μιας πεϊκής πρόθεσης που αποτελεί μια μέθοδοστους ασθενείς με αγγειακές βλάβες, στυτική δυσλειτουργία και κάμψη του πέους.