Καρκίνος προστάτη: Η ακτινοθεραπεία μετεγχειρητικά μπορεί να μην χρειάζεται
Μελέτη, που παρουσιάστηκε στο φετινό συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ιατρικής Ογκολογίας στη Βαρκελώνη, διερεύνησε κατά πόσο τα οφέλη της ακτινοθεραπείας μετά το χειρουργείο για τον καρκίνο του προστάτη είναι αρκετά σημαντικά, ώστε να ξεπερνούν τις παρενέργειες της θεραπείας.
Διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχει διαφορά στα ποσοστά επανεμφάνισης της νόσου πέντε χρόνια μετά το χειρουργείο, ανάμεσα στους άνδρες που είχαν ακολουθήσει ακτινοθεραπεία ακριβώς μετά την επέμβαση και σε εκείνους που έκαναν αυτή τη θεραπεία αργότερα, μόνο εάν επανεμφανιζόταν ο καρκίνος.
Όπως εξήγησε ο Κρις Πάρκερ, καθηγητής στο Ινστιτούτο Έρευνας για τον Καρκίνο και στο Νοσοκομείο Royal Marsden, τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η βασική προσέγγιση για έναν πρώην πάσχοντα από καρκίνο του προστάτη, που έχει εγχειριστεί, είναι η τακτική παρακολούθησή του από τους γιατρούς και η ακτινοθεραπεία θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο στις περιπτώσεις, που ο καρκίνος επανεμφανίζεται.
«Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι στο μέλλον πολλοί άνδρες θα αποφύγουν τις παρενέργειες της ακτινοθεραπείας, όπως είναι η ακράτεια ούρων και η στένωση της ουρήθρας, που καθιστά επώδυνη τη διαδικασία της ούρησης. Βέβαια και τα δύο αυτά προβλήματα μπορούν να προκύψουν και μετά το χειρουργείο, ωστόσο οι πιθανότητες αυξάνονται, αν ο ασθενής υποβληθεί και σε ακτινοθεραπεία», είπε χαρακτηριστικά.
Η νέα μελέτη (RADICALS-RT) ανέλυσε δεδομένα από 1.396 άτομα, που είχαν υποβληθεί σε επέμβαση για καρκίνο του προστάτη, από τη Βρετανία, τη Δανία, τον Καναδά και την Ιρλανδία. Οι μισοί υποβλήθηκαν σε ακτινοθεραπεία ακριβώς μετά το χειρουργείο. Οι άλλοι μισοί απλώς παρακολουθούνταν από τους ειδικούς, με τη μέθοδο της ακτινοθεραπείας να παραμένει ως επιλογή, αλλά μόνο για την περίπτωση επανεμφάνισης της ασθένειας.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι την επόμενη πενταετία η επιβίωση χωρίς επανεμφάνιση της νόσου προσέγγιζε το 85% στα άτομα, που είχαν λάβει ακτινοθεραπεία και το 88% στα άτομα, που δεν είχαν λάβει. Ακράτεια ούρων δήλωσε το 5,3% των ασθενών, που είχαν κάνει ακτινοθεραπεία, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους πάσχοντες, που δεν έκαναν, ήταν 2,7%. Τέλος, στένωση της ουρήθρας παρατηρήθηκε μόνο στο 8% των ατόμων της πρώτης ομάδας και μόλις στο 5% της δεύτερης.
Μετα-ανάλυση της συγκεκριμένης έρευνας (ARTISTIC collaboration meta-analysis) επιβεβαίωσε αυτά τα ευρήματα. Σε δείγμα 2.151 ανδρών δεν φάνηκε να υπάρχει διαφορά στα ποσοστά επιβίωσης χωρίς εξέλιξη της νόσου τα επόμενα πέντε χρόνια από την επέμβαση, ανάμεσα σε εκείνους που έκαναν ακτινοθεραπεία προληπτικά αμέσως μετά το χειρουργείο και σε εκείνους που δεν έκαναν και θα ακολουθούσαν αυτή τη θεραπευτική μέθοδο μόνο σε περίπτωση που ξανανοσούσαν.
Ο Ξαβιέ Μαλντονάντο του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Vall d’Hebron είπε ότι η μετεγχειρητική ακτινοθεραπέια θα μπορούσε να παραλειφθεί ή να καθυστερήσει σε ορισμένους ασθενείς.
Αυτό είναι σημαντικό, αφενός επειδή η διάρκεια της θεραπείας των πασχόντων περιορίζεται και αφετέρου τα συστήματα υγείας εξοικονομούν χρήματα.
Να σημειωθεί, πάντως, ότι όλοι οι ερευνητές τόνισαν πως η στενή παρακολούθηση των ασθενών μετεγχειρητικά είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη.
