“ΝΑΙ” ΣΤΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΗ ΡΙΖΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΤΕΚΤΟΜΗ

Οι άνδρες που υποβάλλονται σε ριζική προστατεκτομή για την αντιμετώπιση του καρκίνου του προστάτη, βιώνουν πάντα εκ των υστέρων μια δύσκολη στη διαχείρισή της κατάσταση που μπορεί να επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό την ποιότητα ζωής τους. Η στυτική λειτουργία “δοκιμάζεται” και στις περισσότερες περιπτώσεις “απενεργοποιείται” για περίπου 12 μήνες μετά το χειρουργείο, αν όχι για πάντα, γεγονός που δυσκολεύει πολλούς να αποδεχθούν τη συγκεκριμένη θεραπεία.

Η ικανότητα της στύσης μπορεί να χαθεί περίπου στο 50% – 80% των ασθενών που χειρουργούνται, ανεξαρτήτως της προσπάθειας να διατηρηθούν κατά τη διάρκεια του χειρουργείου τα αγγειονευρώδη δεμάτια, δηλαδή αγγεία και νεύρα που είναι υπεύθυνα για τη στύση.

Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί η επαναφορά της στυτικής λειτουργίας έπειτα από μια ριζική προστατεκτομή, καθώς το πρόβλημα είναι πολυπαραγοντικό. Εκτός από τον χρόνο που μεσολαβεί μετά την επέμβαση, σημαντικό ρόλο παίζει η ηλικία του ασθενούς, εάν ήταν σεξουαλικά ικανός πριν από το χειρουργείο, η ύπαρξη ενεργού σεξουαλικού συντρόφου, εάν και σε ποιο βαθμό έχουν διασωθεί τα αγγειωνευρώδη δεμάτια.

Υπάρχουν παρόλα αυτά μέθοδοι που δίνουν πιθανότητες να διατηρηθεί ζωντανή η στύση ακόμη κι έπειτα από μια ριζική αφαίρεση του προστάτη. Σύμφωνα με μελέτες,  η “αποκατάσταση” της λειτουργίας του πέους μπορεί να αποτελέσει  θεραπευτικό μέσο για την πρόληψη της στυτικής δυσλειτουργίας αλλά και την επαναφορά της καλής στύσης μετά από μία προστατεκτομή.

Συγκεκριμένα, όσο μικρότερη είναι η φθορά στο νευρικό σύστημα, τόσο πιο αποτελεσματικά μπορεί να αποδειχθούν ευρέως γνωστά φάρμακα που ανήκουν στην κατηγορία των αναστολέων της φωσφοδιεστεράσης τύπου 5, όπως η σιλδεναφίλη, η ταδαλαφίλη, η βαρδεναφίλη. Από την άλλη, μπορούν να αποτελέσουν εναλλακτική λύση, οι ενδοπεϊκές ενέσεις που χρησιμοποιούνται ως θεραπεία δεύτερης γραμμής για την αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας, όπως επίσης η ενδοουρηθρική τοποθέτηση φαρμακευτικών ουσιών με σκοπό την επίτευξη στύσης. Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν είναι δυνατή η διατήρηση των αγγειονευρωδών δεματίων μετά τη ριζική προστατεκτομή, μπορεί να προταθεί στον ασθενή η χειρουργική τοποθέτηση ενδοπεϊκών προθέσεων, μέσα στα σηραγγώδη σώματα του πέους. Πρόκειται για έναν αποτελεσματικό και αξιόπιστο μηχανισμό που προκαλεί στύση, όποτε επιθυμεί ο ασθενής.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

ΚΛΕΙΣΤΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ